Jeżeli po obejrzeniu "
Coś"
z 1982 roku trapiło cię, co stało się z ekipą norweskich naukowców oraz
dlaczego dwóch Norwegów ścigało helikopterem wilka, lub też nie
widziałeś filmu z 1982 roku i powyższy wstęp nic ci nie mówi, a jesteś
fanem lub fanką horrorów, to musisz zobaczyć ten prequel.
Akcja filmu rozpoczyna się w 1982 roku na Antarktydzie, gdzie grupa
naukowców znajduje pod pokrywą lodu gigantyczny statek kosmiczny oraz
istotę zamarzniętą w lodowej tafli. Odpowiedzialny za ekipę naukowiec dr
Sander Halvorson (
Ulrich Thomsen) chce
zrobić wszystko, żeby sława i pieniądze z odkrycia znaleziska przypadły
tylko jemu. Prosi o pomoc młodą i śliczną panią paleontolog Kate
Lloyd (
Mary Elizabeth Winstead)
aby zbadała odkrycie. Gdy kobieta dociera do stacji arktycznej i
przeprowadza wstępne badanie na teoretycznie martwej istocie, nie wie,
że wkrótce ją i resztę załogi czeka koszmarna walka o przetrwanie. "Coś"
ożywa i zaczyna siać śmierć wśród ekipy (prawie) bezbronnych naukowców.
Kate jednoczy siły z pilotem helikoptera (
Joel Edgerton)
by powstrzymać istotę. Wkrótce jednak okazuje się że "Coś" może
przybierać ludzką formę ofiary, którą zabiło. Wśród naukowców
rozprzestrzenia się strach i panika. Nie wiedzą, komu zaufać, kto jest
jeszcze sobą, a kto już kosmicznym wrogiem. Paranoja zatacza coraz
większe kręgi, a jedyny sposób na przetrwanie to wykrycie i
wyeliminowanie wroga.
Twórcom tego filmu należą się duże brawa. Po pierwsze, nie zgodzili się
zrobić z tego (bardzo modnego ostatnimi czasy przy okazji innych
projektów) niepotrzebnego remake'u. Reżyser
Matthijs van Heijningen Jr. zrozumiał, że film z
Kurtem Russellem w reżyserii
Johna Carpentera jest świetne i nie należy go odświeżać. Po drugie, za dobranie obsady -
Mary Elizabeth Winstead bardzo dobrze radzi sobie na pierwszym planie; przypomina niekiedy Ripley z pierwszego "
Obcego".
Po trzecie za utrzymanie klimatu grozy oryginału - co i rusz doskwiera
nam strach, niepokój i zagwozdka "kto jest kim?". Po czwarte, za efekty
specjalne, które wyglądają świetne i przy okazji ograniczają efekty CGI
do niezbędnego minimum. Po piąte, twórcy udowadniają, że można jeszcze
nakręcić udany horror, w którym nie ma ani przerażających dzieci ze
studni, seryjnych supernieśmiertelnych morderców w maskach i zombiaków.
Przez te 103 minuty ja bawiłem się świetnie i uważam, że warto zapoznać
się z ową produkcją.
Jak dla mnie kręcenie kolejnego Cosia, to był strzał w stopę. Po pierwsze, prequel oznacza, że historię znam (i wiem co się wydarzy z tymi norwegami) i nie przewiduję, by mnie coś w filmie zaskoczyło. Po drugie, Coś był jednym z dwóch filmów, które naprawdę wywołały u mnie obrzydzenie (co oczywiście idzie na plus :) ), głównie przez genialne projekcje kolejnych stadium kosmity, a wszelkie CGI po prostu nie mają tego jadu, iskry.
OdpowiedzUsuńFilmu jeszcze nie widziałem (i nie planuję), więc raczej tylko obejrzę na DVD :)))
Też byłem sceptycznie nastawiony, ale sceptycyzm mija gdy Coś się uwalnia i zaczyna się akcja. Potem jest już tylko lepiej :)
OdpowiedzUsuńA niech mnie ! Animku, czekałam na to (nie, nie na film tylko kontynuację bloga ) !!! Świetna robota ! A co do filmu, zacieram ręce ;)
OdpowiedzUsuńUwielbiam film Carpentera z 1982 roku i pewnie dlatego jestem sceptycznie nastawiony do prequela. Nie lubię jak się ponownie bierze na warsztat dzieła kultowe, a takim bez wątpienia jest "Coś". Jednak ta recenzja jest bardzo zachęcająca i zapewne niedługo sięgnę po to coś, by się przekonać czy mówisz prawdę. :)
OdpowiedzUsuńKolejna amerykańska szmira którym mówimy STOP. Flm dobry dla młodzieży przed 20-ką. Kopia robiona na siłę, gdyż Amerykanom brakuje pomysłów. Wiecej tu głupoty niż emocji. Odradzam osobom co lubią dobre horrory (juz takich nie ma) i podobał się orygnał.
OdpowiedzUsuń